Kweepeergelei maken & recept

Het is herfst, tijd voor de oogst en dus voor klussen in de keuken. Van de week probeerde ik kweepeergelei te maken. De kweepeer is een vergeten vrucht, hard, onhandelbaar en lelijk en dus hip. Het internet staat vol recepten, natuurlijk. Maar... dat is te makkelijk. Ik ga toch niet zomaar een recept van iemand nabakken? Ik zou zelf de kweepeergelei gaan her-uitvinden. Kweepeergelei 2.0 (twee-punt-nul - ook heel hip, om dat zo te zeggen, begrijp ik).

Net als bij velen van u, staat er ook op de bovenste plank van mijn keukenkast (en die is hier heel hoog en heel diep en als het daar eenmaal staat, dan hoeft niemand er ooit meer aan te denken) een verzameling keuken-dingen die te handig zijn om weg te gooien, maar nooit gebruikt worden. Daartussen staat ook dat krat met plastics die mijn keukenmachine (zouden moeten) maken tot die echt onmisbare robot. Tijdens de aanschaf leek dat zo, maar heeft u ooit vruchten en laat staan groenten ont-sapt - bijvoorbeeld? Of eiwit geklopt met dat gekke witte ding?

Waarom weet ik niet, maar voor het maken van kweepeergelei dacht ik opeens aan die ontsapper. Soms krijgt fruit een rare bijsmaak, als je het (te gaar) kookt. Dan gaat het frisse eraf. Dus ik bedacht dat ik met dit hulpstuk aan de keukenmachine het sap fris uit de kweepeer zou kunnen krijgen.  Dan kort opkoken met (veel) suiker, voor een heel fruitige gelei.

Kweeperen zijn heel hard. Het klokhuis van de kweepeer is nog harder. Maar ik had vertrouwen in mijn ontsapper en dus sneed ik het fruit in vieren, zonder te schillen of te letten op het klokhuis, en propte de kwarten in de machine. Lawaai. Een knal. En toen niets meer.

Dure gelei, dacht ik nog.

En ook: eigen schuld. Want die kweepeerboom stond eigenlijk helemaal niet in mijn tuin, maar in die van buurvrouw Raymonde. Met een paar takken over de heg, dus ik vond dat ik er wel een paar mocht gebruiken. Zo zie je maar...

Het bleek een veiligheid in het apparaat, want na een paar minuten deed alles het weer. Ik ging verder met kleinere stukken, met schil, maar zonder klokhuis. En er kwam zowaar een klein straaltje sap. Heel even.

Blijkt dat ontsapt-kweepeer-vruchtvlees een soort ijzersterke korrelige laag vormt, waarmee je waarschijnlijk ieder dak waterdicht krijgt. Mooie biologische oplossing. Maar hierdoor verstopt dus het filter van de ontsapper. Na iedere halve kweepeer (ik heb er dertig) moet het filter schoon.

Maar nu ben ik goed op dreef. De keuken wordt al viezer, want het spettert. Er komt ook veel sap met vruchtvlees in een ander deel van de machine. Onhandig. Dus dat laat ik maar zitten, dat kan ik zo misschien uitknijpen in een doek. En ondertussen worden de stukken en het sap steeds donkerder geel, bruin eigenlijk, zoals ook appels verkleuren. Dat ziet er helemaal niet meer smakelijk en fris en fruitig uit. Hoe krijgt 'Bonne Maman' het zo zonnig in een potje?

Toen ik alle kwarten door de machine gehaald had, toen ik nog een deel in een doek had uitgeknepen en toen ik de keuken had schoongemaakt, had ik geen tijd en zin meer voor deel twee (opkoken met suiker en potjes vullen) dus zette ik een kan met sap in de koeling. Sap dat overigens niet lekker is, maar zurig en een beetje bitter.

Dat bleek een goede zet. Want de volgende dag lag onderin de kan een laagje bezinksel en was de rest van het sap helder en toch ook vrij geel. Dit heb ik voorzichtig afgegoten en afgewogen om dezelfde hoeveelheid suiker als sap te kunnen toevoegen. En daarna even opkoken: een paar minuten.

Het resultaat is een mooie, helder gele... siroop... Want ik heb iets tegen gelei-suiker (gelei - rare toevoegingen, denk ik dan, wat wel meevalt, geloof ik, maar toch), dus ik heb gewone suiker gebruikt. En gelei is het niet geworden. Maar wel lekker! Ja, het smaakt fruitig en fris en vol en honing-achtig. En op witte schimmelkaas, zoals een goede camembert of brie, is het super-lekker.

Maar ik ga toch nog een deel tot de helft inkoken: voor gelei. En die ontsapper, die staat weer bovenin de kast.

Recept Kweepeergelei
Organiseer puur kweepeersap (zie boven),
weeg het sap,
voeg evenveel suiker toe (500 gram sap = 500 gram suiker)
en citroensap (naar smaak en om te binden),
kook in tot gewenste dikte: een paar druppels sap op een schoteltje laten afkoelen geven de dikte aan.