Lekker brood zonder verbeteringen of: hoe ik me boos maak op de bakker

Dat u dus gewoon naar de bakker kan, om chinees te halen. 

Gek? 

Nee. Wel best vies.

Een paar dagen geleden op televisie gezien hoe die leuke jongens van de Keuringsdienst van Waarde onderzochten wat broodverbeteraar precies is. Dat kwam goed uit, want dat had ik me juist, samen met vriendin B, afgevraagd. En dat kwam weer doordat we bloem van allerlei molens in de buurt uitproberen. Een mens moet toch wat in de winter en omdat stilstand achteruitgang is, een mens op één been niet kan staan en na regen zonneschijn komt (behalve vandaag dan), kopen we nu niet alleen bij onze molen in Bressolles, maar ook bij de Moulin de la Figourdine en, helemaal bio, bij de Moulin de Gribory. En wat een verschil!

De baquetjes van la Figourdine zijn de absolute winnaars. Zo lekker aten we ze  nog nooit en daarom hierboven op de foto. Maar hoe kan dat? Toch geen broodverbe*%%*&##teraar? 

Nee, gelukkig niet. Dat is namelijk heel vies, leerden we van de Keuringsdienst. In broodverbe-pieeeep-teraar zit chinees mensenhaar. Vies chinees mensenhaar. En daar zijn heus de nodige scheikundige dansjes omheen gedaan, maar toch. Het zit er in. Ga zelf maar kijken: onderaan dit stukje de link naar de uitzending.

Haar in brood is al erg. Maar misschien vond ik die (desondanks heel sympathieke) bakker die ook aan het woord kwam nog erger. Toen ik klein was, was Van Muyden dat ook: een kleine en goede Amsterdamse bakker. Ik werd groter en Van Muyden ook. Nu zijn ze een broodfabriek en hun brood werd minder lekker (en laten we de vergelijking met mij hier stoppen). 

Wel was Van Muyden zo vriendelijk om één van hun meest vriendelijke bakkers mee te laten werken aan het programma: er werd brood gebakken en getest. Brood zonder broodverbeteraar en brood met. Ik verklap u direct de uitkomst. De bakker zelf vond het brood met verbeteraar zo vies, dat hij het niet kon doorslikken, maar uit zijn mond haalde. Het brood dat verkocht wordt bij Van Muyden wordt door hun eigen meest vriendelijke bakker niet opgegeten! Hoe raar is dat? Proeven ze het niet vaker? Zijn ze niet geïnteresseerd in wat ze verkopen?! Ik viel bijna van bank.

Waarom zit er broodverbe*%%*&##teraar in brood als het er niet beter van wordt? Omdat u dat schijnt te willen, was het vreemde antwoord van deze bakker. Of u gek bent?

En ook omdat de kneedmachines het deeg zo kapot kneden dat er wel iets aan toegevoegd moet worden om die bende terug te kunnen brengen tot brood. Nou ja?! Koop een andere machine! We kunnen naar de maan vliegen hè? We kunnen 3D-televisie kijken en bellen, waar we maar willen. Ik kneed mijn melkwit heus niet met de hand en heb toch geen 'verbetermiddel' nodig.

Kortom, ik was blij dat we de kast vol bloem hebben en dat er mooie broodjes in de keuken lagen, met alleen bloem, water, gist en zout erin. Moet u ook eens doen, zelf bakken. 

Dit is een linkje naar een recept van ons: voor vier kleine baguettes.

Kijk vooral ook eens op de site van Weekend Bakery.

En klik hier, voor de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde, over broodverbeteraar, maar doe dat niet tijdens uw lunchboterhammetje.

FEEST! Dus een feestelijk dessert: griesmeelpudding

Al meer dan 10.000 mensen bezochten mijn blog! Ik vind het veel. En vooral heel leuk. Alle lezers, iedereen die mij enthousiaste reacties stuurden of gewoon aardige dingen zeiden: DANK. En daarom voor u, een eenvoudig ouderwets dessert, dat niet kan mislukken en dat met uitbundige tralala versierd kan worden. Plezier in een handomdraai kortom. 

C'est simple, het is het recept voor griesmeelpudding met een tikje sinaasappel of citroen en natuurlijk vanille, zodat het niet saai smaakt of, erger, wee-zoet, maar juist een beetje spannend. En romig. Met toch dat kleine korreltje, voor de verrassing in uw mond. Ook voor de mensen die denken dat ze dit niet lekker vonden, een trauma van vroeger, van stille zondagen bij oma, ook voor hen is dit dessert, geloof me, ook u vindt dit heerlijk.

Recept voor griesmeelpudding, voor 4 à 5 personen

Breng de volgende ingrediënten voorzichtig en in een ruime pan aan de kook:

1/2 liter volle melk

25 gram vanille suiker

35 gram gewone suiker

3 gram zout

de geraspte schil van een kleine sinaasappel of citroen, zo fijn mogelijk geraspt (gebruik een microplane)

45 gram griesmeel

Laat het geheel al roerend 5 minuten zachtjes doorkoken.

Laat afkoelen tot op kamertemperatuur en roer er dan, met een garde:

125 gram geklopte slagroom door.

Vul mooie schaaltjes.
Zet ze zo'n 2 uur in de koelkast voor serveren. U kunt dit goed maken voorafgaand aan een leuk etentje: het koelt terwijl u kletst. Maar een dag vooraf kan ook, haal ze dan een uur voor u het dessert wil eten uit de koelkast, want ijskoud is jammer.

Serveer met een vruchtensaus, bijvoorbeeld een beetje zelfgemaakte marmelade, verdund met grand marnier. En natuurlijk bloemen. Ik heb pioenrozen gebruikt, op de foto hierboven. Die zijn eetbaar, en een enkel blaadje is ook echt wel lekker en vooral spannend om op te eten, maar de meeste mensen eten niet alle decoratie op. Dat is ook wel wat veel. Maar het staat natuurlijk prachtig en dat is ook belangrijk.

Spek drogen: ze hangt op zolder - deel 2

Ja! Ze hangt! Een mooie rol spek aan een oude spijker. Ik schrijf 'ze', want we spreken over een 'zij spek'. Dat heeft er natuurlijk niets mee te maken, weet ik ook wel. Noem het dan maar dichterlijke vrijheid. Maar dit terzijde.

Buurman kwam en samen haalden we de zij spek onder z'n zoute denken vandaan: goed afborstelen, buiten. Terug in de keuken kwam de praktische aard van buurman naar boven: het dichtbinden van het spek doen we niet met touw, maar met 'tierips', gemakkelijk strak te trekken met een technische tang, zo zit het tenminste goed vast. Het vlees moet namelijk STRAK worden opgerold.
En toen waren we klaar. De rol hangt, met een bakje eronder, want nu lekt het overtollig vocht eruit. Niet veel, maar wel te veel om zomaar op de zoldervloer te laten druppen.

En eind februari, zo'n 5 weken later, beginnen aan de uiteinden, die zijn dan volgens buurman al 'superbon'. Veel langer dan 6 à 7 weken moet ze niet hangen, dan wordt ze te droog. Bewaren kan goed, ingepakt in vetvrij papier, onderin de koelkast.
Resultaten en recepten volgen.

De eerste stappen en alle ingrediënten op een rij vindt u hier: zelf spek drogen, recept.