We hebben geluk, want hier, bij ons in de Auvergne, groeit de rose knoflook. U wist het nog niet, maar u kan niet zonder. En wij ook niet. Deze rose knoflook, die in mijn ogen overigens behoorlijk wit is, is de meest aromatische, meest zachte en toch pittige, écht heerlijke en onweerstaanbare knoflook die er is.
En mijn groentedame teelt ze speciaal voor mij. Speciaal voor al haar klanten die haar zo lief zijn, maar toch zeker ook speciaal voor mij. Laatst heeft ze, ook speciaal voor mij, een bundeltje netjes samengevlochten. "Dat staat toch prachtig in uw keuken en vertelt u dan toch uw gasten hoe heerlijk, hoe bijzonder en hoe veel beter onze knoflook uit de Auvergne is." En mocht haar lofzang mij niet voldoende overtuigen, hier (speciaal voor mij) een folder, waarin meer informatie over deze onmisbare delicatesse. Want natuurlijk, zelfs voor deze knofloof heeft men een stichting of vereniging of dergelijk instituut opgericht, waarin mijn groentedame ongetwijfeld een belangrijke post heeft.
Fransen overdrijven graag bij veel enthousiasme, maar vaak - en dat vind ik erg charmant - niet onterecht. Want deze knoflook is inderdaad heerlijk.
